Op vrijdag 10 februari 1984 werd de voormalige paardentramremise met stallen aan de Amstelveenseweg in Amsterdam gekraakt als onderdeel van de door de Amsterdamse kraakbeweging uitgeroepen "Dag van de Onrust".
Van gekraakte paardentramremise tot oudste vrijplaats van Amsterdam Oud-Zuid
Op vrijdag 10 februari 1984 werd de voormalige paardentramremise met stallen aan de Amstelveenseweg in Amsterdam gekraakt als onderdeel van de door de Amsterdamse kraakbeweging uitgeroepen "Dag van de Onrust".
Dit was een protest tegen de op handen zijnde ontruiming van het grote gekraakte complex "Wijers" aan de Nieuwezijds Voorburgwal, voor het bouwen van een Holiday-Inn hotel. Wijers werd vier dagen later ontruimd door een overmacht aan politie, die grote moeite had om de zich passief verzettende 1500 tot 2000 krakers uit het complex te slepen.
Enkele mensen die in Wijers actief waren kwamen na de ontruiming naar het pas gekraakte complex. Samen met een groep actieve krakers uit de Schinkelbuurt / Hoofddorppleinbuurt en in nauwe samenwerking met buurtcentrum de Meerpaal, organiseerden zij o.a. het woonspreekuur en het jongerenwerk. Het complex bood in de begintijd ruimte aan initiatieven als sauna Fenomeen, peuterspeelplaats de Binnenpretjes, Marrokkaans jongerencentrum Chabab, fietsenwerkplaats Farafina, muziekstudio's, concertzaal OCCII, café de Kasbah, kindertheateroefenruimte van Wijnand Stomp (sinds 1988 overgenomen door Teatro Munganga), infocentrum Bollox, restaurant 
(ook al onder die naam in Wijers, werd later The Byre, nu MKZ), vijf atelierruimtes, enkele woningen en een weelderige groene binnentuin.
Vanaf het begin is gestreefd naar een zo horizontaal mogelijke organisatiestructuur. De onderlinge verhoudingen tussen de verschillende initiatieven liepen natuurlijk niet altijd even soepel. Er werden lange conflicten uitgevochten over de verdeling van de vierkante meters, waarbij sommigen teleurgesteld vertrokken en anderen hun plaats weer innamen.
In 1989 begon de gemeente Amsterdam de actie "Schoon Schip" waarbij alle in gemeentebezit verkerende kraakpanden werden aangeschreven. De Binnenpret kwam uiteindelijk als laatste aan de beurt en na jarenlange onderhandelingen met de Projectgroep HAT onder leiding van de heer Daalder werd een oplossing bereikt in de vorm van een erfpachtconstructie. Van kraker tot huurder is toch een stuk duurder!
In de jaren negentig verdween de manier van leven waarmee de kraakgroep Schinkelbuurt groot was geworden. Het was niet meer zo makkelijk om van een uitkering te leven en de vele vrijwilligers maakten plaats voor Melkertbanen en Banenpoolers. De bedrijfsinitiatieven vanaf begin 1984 zijn inmiddels uitgegroeid tot goedlopende kleinschalige bedrijven. Gaandeweg kwamen er initiatieven bij speciaal voor de jeugd uit de buurt: Kinderpret, ondergebracht in de OCCII, de cultuureducatieprojecten van Munganga, Rob Logister en Marie Raemakers en Marie's club (kinderatelier) in één van de ateliers. De Binnenpret is van meet af aan buurtgericht en laagdrempelig te werk gegaan. Een groot aantal Binnenpretmensen woont ook in deze buurt en trekt andere buurtbewoners mee naar deze unieke plek in Amsterdam Oud Zuid. De Melkertbanen worden tegenwoordig weer vrijwilligers...
Zie ook:
‘Zorg dat het van jou is’: Meyndert en Emmy over 30 jaar Binnenpret
oude video over de Binnenpret, kort na de kraak in 1984